Ben, se lle publiquei unha entrada a Mónica Folgueira terei que adicarlle outra á miña hirmá, que tamén ten o seu propio blogue.
Agora ben, non atopo xeito de describir o mesmo, dado que me perde un pouco ir vendo cómo a miña hirmá vaise transmutando en Uma Thurman amputando membros en Kill Bill, ainda que se trate dunha metáfora. Sen embargo non deixa de sorprenderme o seu mergullamento na arte marcial do Iaido Kendo. Do mesmo o concepto que xa me sonaba era o de encarar a loita non como un combate entre contrincantes físicos senon como unha loita contra un mesmo.
Por suposto que o blogue destila conceptos, sabiduría, arte e tradición oriental, ata o punto que lendoo entran ganas de coller unha katana de madeira e liarse a mamporros con todo bicho vivinte.
Cando menos espero que vos sirva para coñecer algo máis da milenaria e fantástica cultura xaponesa.
Boas noites.
Para no encontrar la manera de describirlo no creo que nadie lo haya hecho mejor. Ya que el tema es difícil de afrontar sin prejuicios, sobre todo los sangrientos, me alegra que en unas pocas líneas hayas identificado muchas de mis intenciones...
ResponderEliminarArigato, Onii-Chan